Dag Yoeri, om maar meteen met de deur in huis te vallen, hoe heb je het gesteld bij onze oosterburen?
Wirklich sehr gut! De weergoden waren mij bijzonder gunstig gezind en ik heb 6 dagen onder een stralende zon mogen genieten van al het moois dat de Vulkaaneifel én Sporthotel Grafenwald te bieden hebben.
Klinkt goed! Wat houdt dat moois juist in dan?
Eerst en vooral ligt het hotel in een groene omgeving, omringd door bossen en de typische meren van de Vulkaaneifel. Al van bij de aankomst krijg je eigenlijk het gevoel in een oase van rust terecht te komen. Bovendien is het een hotel waar het actieve en gezonde buitenleven duidelijk gepromoot worden. Overal zie je dan ook mensen wandelen, fietsen, tennissen of relaxen aan het zwembad. Huisdieren zijn ook toegelaten en ik heb heel wat mensen er met hun viervoeter zien op uit trekken. Kortom, een leuke omgeving om te vertoeven.
Hoe ben je er eigenlijk bij gekomen om hierheen te gaan?
Elk jaar probeer ik een wandelvakantie uit ons eigen aanbod te doen. Ik koppel dan het aangename aan het nuttige en herwerk het roadbook waar nodig en maak terwijl de gpx bestanden van de routes op. De afgelopen jaren is de bewegwijzering in dit gebied nogal gewijzigd en ik heb het roadbook daarop aangepast. Klanten die dit jaar deze wandelvakantie boeken, zullen dan ook beschikken over een roadbook dat vers van de pers komt.

Je hebt vier wandelingen gedaan tijdens je verblijf — kan je iets meer vertellen over die routes en wat je onderweg zoal bent tegengekomen?
 

Zeker, de eerste dag ben ik rond 14h aangekomen aan het hotel en een uur later had ik m'n wandelschoenen al aan en stond ik klaar om te vertrekken. De lokroep van de zon en de omringende bossen was te sterk om gewoon in het hotel te blijven. Na 100m word je al volledig opgeslokt door naaldbomen en daal je af in de richting van het naburige dorpje Pützborn. Daarna gaat het opnieuw via bos naar Nerother Kopf, een vulkanische berg met op de top de restanten van de burcht Freudenkoppe, een middeleeuws kasteel dat rond 1330 werd gebouwd. Daarna gaat het via open velden en nog meer bos richting Neunkirchen om uiteindelijk terug in het hotel te eindigen.

Het was een goede eerste tocht: met 17km pittig genoeg om warm te draaien, en ideaal om al meteen een stevige indruk te krijgen van deze prachtige streek.

Voor de derde wandeling moet je eerst met de wagen naar Manderscheid rijden, het dorpje waar de vorige wandeling eindigde. Hier kan je de wagen gratis parkeren aan de achterzijde van het Rathaus (let hier vooral op het leuke standbeeld) en even verder begint de wandeltocht dan. Na nog geen 100 meter laat je de bewoonde wereld al achter je en trek je het groen in. Ik schat dat ik over de eerste 3km zo'n uur gedaan heb. Niet omdat het zo lastig was, in tegendeel, maar omdat ik telkens stopte aan één van de uitkijkpunten die een fenomenaal uitzicht bieden over de omgeving en in het bijzonder de burchtruïne van Manderscheid.

Daarna trek je dieper het bos in en volg je grotendeels een traject van de Eifelsteig, één van de bekendste en mooiste langeafstandswandelroutes in Duitsland die van Aken tot in Trier loopt. Het moto van de Eifelsteig is: 'Wo Fels und Wasser dich begleiten' (waar rots en water je begeleiden) en je zult al snel merken waarom. Uiteindelijk kom je aan in het slaperige dorpje Großlittgen, waar een landbouwer op zijn tractor zowat het enige teken van leven is, ZA-LIG. Hier neem je de bus terug naar Manderscheid waar je wagen geparkeerd staat.